“Het zal je gebeuren, dat je leven van het ene op het andere moment door een hersenaccident op zijn kop wordt gezet. Je moet uit bijzonder hout gesneden zijn om uit zo’n traumatische ervaring de positieve energie te halen die je in
staat stelt het totale revalidatieproces tot in detail te beschrijven. Ron Nieuwenhuizen kwam vanuit het episch centrum van de Wateringse samenleving in het bed van revalidatiecentrum Basalt terecht.
Nieuwenhuizen deed wat weinigen gegeven is, hij maakte een gedetailleerde beschrijving van zijn revalidatieperiode. Het werd een indrukwekkend document waaruit velen die in vergelijkbare omstandigheden terecht zijn gekomen, steun,
bemoediging en wijze lessen kunnen halen. Ron beschrijft hoe hij met zijn pijn omgaat, hoe hij die ongewenste gast van zich af filosofeert. Hoe hij de functies die het infarct van hem heeft afgenomen met vallen en opstaan, soms letterlijk,
met behulp van gedreven therapeuten, probeert te heroveren.
Tussen de bedrijven door beschrijft hij gebeurtenissen die in zijn rijk gevulde leven een onuitwisbare indruk op hem hebben gemaakt. Verplegenden en verzorgenden kunnen uit het boek inspiratie halen voor hun goede werk terwijl voor
mantelzorgers regelmatig een lampje zal gaan branden.”
Alphons de Wit
Free Lance Columnist
Met veel interesse heb ik het boek: “Op zoek naar verbinding” gelezen. Wat heb je mooi de titel van het boek, als een rode draad door je bevindingen laten lopen. Als het nou ging om hersenfuncties, menselijke relaties of beelden uit
het verleden en het nu, je wist altijd de connectie te maken. Ook al functioneerde tijdens je revalidatie proces jouw eigen verbindingen nog niet optimaal, je voelde heel goed naar welk doel je naar toe wilde. Mooi vond ik ook om
te lezen hoe goed je doorvoelde hoe lichaam en geest met elkaar verbonden zijn en dat de aansturing daarvan, de kracht van de geest, een leidende rol hierin speelt. Velen zullen het met deze theorie eens zijn, maar het zelf ook doorleven
is niet iedereen gegeven, jij bent een meester in het navigeren van je eigen geest. Ik las ook in je boek hoe gedreven je was, de gevolgen van het infarct te accepteren, omdat dit voor jou de enige weg weg was om een nieuwe deur
van de toekomst te openen. Natuurljk schreef je ook dat deze weg niet altijd makkelijk was, barrières blokkeerden soms je weg, maar je wist met humor, doorzettingsvermogen en wijsheid, over de blokkades heen te komen. Hier heb
ik veel bewondering en respect voor. Jouw boek gaf mij ook veel praktische inzichten, over hoe intensief revalideren is. Ik stond er van te kijken hoe intensief een dagprogramma is, om vooruitgang te kunnen boeken. Ook het medische
team met een gestructureerd programma wat jou begeleidde, vond ik indrukwekkend. Zo had ik ook geen weet van de hevige pijn die met deze aandoening een prominente rol speelde, maar hoe jij daar mee omging lag weer helemaal in de
lijn van verbindingen. Met jouw boek, gaf je mij een nauwgezette inkijk, gedurende al die maanden van jouw revalidatie. Ron, dank je wel voor jouw inzichten die jij mij gaf in je boek: “Op zoek naar Verbindingen”.
Met een warme groet voor jou en Ineke. Pascala